Leere in Fülle
ΚΕΝΟ ΣΕ ΑΦΘΟΝΙΑ
Es - wahr - Ich
ΑΥΤΟ - ΟΝΤΩΣ - ΕΓΩ
Du fühltest in deinem Innern einen großen Keim reifen und dich verzehren. Eines Tages, als du im Engadin umherliefst, bliebst du plötzlich erschrocken stehen; die Zeit, dachtest du, ist unbegrenzt; die Materie ist begrenzt."
Auszug aus " Rechenschaft vor El Greco",
Nikos Kazantzakis
Gesetz der Polarität
Der Rücken trägt das Dunkle. Der Rumpf umarmt das Licht. Durch die strömende Kraft dazwischen entsteht eine Leere. Die freigesetzte Energie inmitten dieses Wunders ist...Leben.
Das Gesetz der Polarität besagt:
Alles kann in zwei völlig entgegengesetzte Teile getrennt werden, von denen jeder noch das Potenzial des anderen enthält. Alles auf dieser Welt besteht aus Gegensätzlichkeiten. Es gibt immer zwei Pole, die sich gegenseitig bedingen.
------------
"Νόμος της πολικότητας»
Η πλάτη κουβαλάει το σκοτάδι.
Ο κορμός αγκαλιάζει το φως. Η ρέουσα δύναμη στο ενδιάμεσο δημιουργεί ένα κενό. Η ενέργεια που απελευθερώνεται εν μέσω αυτού του θαύματος είναι...ζωή.
"Ο νόμος της πολικότητας δηλώνει:
Όλα μπορούν να χωριστούν σε δύο εντελώς αντίθετα μέρη, καθένα από τα οποία εξακολουθεί να περιέχει τις δυνατότητες του άλλου.
Τα πάντα σε αυτόν τον κόσμο αποτελούνται από αντίθετα. Υπάρχουν πάντα δύο πόλοι που αλληλοεξαρτώνται."
Körper & Geist - Dichotomie
ΣΩΜΑ & ΠΝΕΥΜΑ - ΔΙΧΟΤΟΜΊΑ
Körper & Geist - Dichotomie
ΣΩΜΑ & ΠΝΕΥΜΑ - ΔΙΧΟΤΟΜΊΑ
Zähre
Εli, ’eli, lama ‘asawtani?
Weihnachten für Ostern
ΗΛΙ ΗΛΙ, ΛΑΜΑ ΣΑΒΑΧΘΑΝΙ;
ΧΡΙΣΤΟΎΓΕΝΝΑ ΓΙΑ ΠΑΣΧΑ
(Übersetzung aus dem Hebräischen:
"Εli, ’eli, lama ‘asawtani?" -
"Mein Gott, mein Gott, warum hast du mich verlassen“)
«Από την έκτη ώρα έγινε σκοτάδι σε όλη τη γη μέχρι της ενάτης ώρας. Κατά την ενάτη δε περίπου ώρα φώναξε ο Ιησούς με δυνατή φωνή, και είπε, ‘’Ηλί, Ηλί, λαμά σαβαχθανί;’’, το οποίο σημαίνει: Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;»
(Ματθ. 27, 45-46).
Το χέρι μου ακόμη
Χριστό δε λε να κρεμάσει...
κραυγή ζητεί...
και ο νους...
το Ξύλο συγκεντρώνει...
«Ψυχή μου, ευλόγα σήμερα πρωί, όλη τη μέρα
και την ακολουθούσα νύχτα όλη, το σωτήριο τούτο Ξύλο.
Πηγάζει απ’ τα σκοταδερά έγκατα των δασών.
Εκεί είναι η βασιλεία του, στολισμένο με φύλλα θροούντα.
Εκεί έρχεται σε κοινωνία με τις δροσιές της Νύχτας, με τα θάμπη
των Ημερών. Εκεί του περιπλέχουνται οι κισσοί και οι άλλες
περιπλοκάδες, γεννώντας την ιδέα της ομορφιάς και της αγάπης.
Σπάνιο είναι να τ’ αφήσουν να γεράσει, να τη ζήσει
την αιώνια ζωή, και σπάνιο είναι κεραυνός να τόβρει,
μήνυμα επουράνιο, ένωση ουρανού και γης με λάμψη ακαριαία
και θάνατος στο δάσος, όπως πρέπει.
Ψυχή μου, ευλόγα και την ώραν,
οπότε ξεκινάμε με τα πελέκια μιαν αυγή, άκαρδο, δουλευτικό
σμήνος οι υλοτόμοι. Γουρμάζει τότες η γραμμένη
σιωπηλή στιγμή της θυσίας. Με τα πολλά καταπέφτει
το θειότατο ξύλο. Του αποξεραίνουνται οι χυμοί.
Ξερό απομένει· και όμως ξερό, δεν έρχεται ολότελα
να το ξενώσει η ξεραΐλα από τις φυσικές του επιρροές.
Το διαβιβρώσκει η υγρασία ή το φουσκώνει. Του ανοίγει
ο χρόνος τις ρωγμές. Πιάνει σαράκι. Εχτός αν το προορίζουνε
για τις φωτιές, οπότε πάλι τρίζει, τρίζει, και αφού αναλάμψει,
τέφρα γίνεται, καθώς όλα. Είπα όμως σήμερα της ψυχής μου
να γράψει για το Ξύλο εκείνο το προορισμένο από αιώνων,
για το Ξύλο, που η γέννησή του βαστάει από τις πρώτες
της γης μας φύτρες. Ετούτο εκόπη για να γίνει
Ζυγός μέγιστος, θαυματουργός Στατήρας,
που εστήθηκε στη μέσην ακριβώς του χρόνου
για να ζυγιάσει την κούφιαν έγνοια των ανθρώπων.
«Δεν είναι δάσος, που να προσφέρει ξύλο παρόμοιο».
Το Ξύλο αυτό δεν είναι διόλου ύλη απαθής.
Έχει ψυχή και δείχνει τη κάθε τόσο.
Ενώ κατάξερο είναι και κομμένο, όμως ανθεί
και μέσα του μυκάται και αναβράζει χυμός σεβάσμιος.
Δε θα ξετάξω το γιατί έφερε Λύτρωση το Ξύλο ετούτο.
Ούδε ποια Λύτρωση. Ψυχή μου, θέλω μόνο να ευλογήσεις
την ουσία του Ξύλου, οπόθε αχτινοβόλησε του κόσμου η λάμψη.
Και την ευγένεια που του εδόθη ένα πρωί, όταν ποτίστη
μέχρι του βάθους των φλεβών του από αίμα εξαγοραστικό
και ζωογόνο. Ποιο βάρος φορτώθηκε! Ποιον πόνο
φορτώθηκε! Όλου του κόσμου! Του καθηλώθησαν
όλοι οι δρυμοί της αγωνίας. Χαίρε, Σταυρέ, που μ’ όλα,
μονάχη ελπίδα εσύ αποβαίνεις στις ερημώσεις.»
Τάκης Παπατσώνης,
«Περί του Ξύλου», Εκλογή Α΄, Εκδόσεις Ίκαρος
---------
"Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;",
Ηρακλής Αθ. Φίλιος, Βαλκανιολόγος, Θεολόγος
https://www.meteora24.gr/%CE%B8%CE%B5%CE%AD-%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CE%B5%CE%AD-%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%AF-%CE%BC%CE%B5-%CE%B5%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%88%CE%B5%CF%82/